مقدمه: با توجه به کاهش امید در سالمندی یک راهکار احتمالی برای ارتقاء کیفیتزندگی در این دوره امیددرمانی است. لذا این مطالعه با هدف"بررسی اثر امیددرمانی گروهی بر کیفیتزندگی سالمندان" طراحی گردید. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی است که در آن 56 سالمند شرکت داشتند . نمونهها به روش تصادفیسازی بلوکی در دو گروه کنترل و مداخله قرار گرفتند. گروه آزمون امیددرمانی گروهی را 8 جلسه 90 دقیقهای طی 4 هفته دریافت کرد. گروه کنترل مداخلهای دریافت نکرد. نمرات کیفیتزندگی در شروع، پایان و 4 هفته پس از پایان مطالعه اندازهگیری شد. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامههای "کیفیتزندگی سالمندان لیپاد"و "معاینه مختصر وضعیت روانی" استفاده شد. دادهها با نرمافزارspss نسخه 16 با استفاده از آزمونهای فیشر، مجذورکای، تی مستقل، منویتنییو و اندازههای تکراری تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین نمره کیفیتزندگی درشروع مطالعه درگروههای آزمون و کنترل تفاوت آماری معنیدار نداشت اما در پایان مداخله گروه آزمون(10.28±54.64) و گروه کنترل ( 12.72 ± 38.96 ) و چهار هفته پس از پایان مداخله گروه آزمون( 8.95 ± 52.75) و گروه کنترل (12.54 ± 38.54 ) تفاوت آماری معنیدار مشاهده شد ( 0.000 p<) تفاوت بین نمرات دو گروه درپایان و چهار هفته پس از پایان مداخله در تمامی ابعاد کیفیتزندگی بجز دو بعد عملکرد اجتماعی و جنسی از نظر آماری معنیدار بود. نتیجه گیری: مراقبین سلامت، پرستاران و کارشناسان سلامت روان میتوانند از امید درمانی گروهی برای افزایش کیفیتزندگی سالمندان استفاده نمایند.
Jalali G, Tagharrobi Z, Sooki Z, Sharifi K. Investigation the effect of group hope therapy on quality of life in elderly. IJPN 2020; 8 (2) :104-115 URL: http://ijpn.ir/article-1-1444-fa.html
جلالی غزاله، تقربی زهرا، سوکی زهرا، شریفی خدیجه. بررسی اثر امیددرمانی گروهی بر کیفیتزندگی سالمندان. روان پرستاری. 1399; 8 (2) :104-115