گروه روان‌شناسی عمومی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران ، shiva.hamidi2018@yahoo.com
چکیده: (3193 مشاهده)
مقدمه: بیماری (مولتیپل اسکلروزیس) MS یک نوع بیماری مزمن و ناتوان کننده دستگاه عصبی مرکزی است، اما عاملی که شرایط را برای این بیماران بدتر می‌کند این است که این بیماران علائم روان شناختی زیادی را بعد از اولین تشخیص بیماری، تجربه می‌کنند. این پژوهش با هدف پیش بینی علائم روان شناختی در بیماران MS بر اساس امید و خودشکوفایی انجام شد.
روش کار: روش پژوهش حاضر توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران MS مراجع کننده به بیمارستان سینا، بیمارستان فوق تخصصی رضوی و همچنین بیماران MS مراجعه کننده به مجتمع پزشکی پارسیان در سال 1397 بود. حجم نمونه براساس جدول مورگان و کرجسی 217 نفر (93 مرد و 124 زن) برآورد، و با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش علاوه بر برگه اطلاعات جمعیت شناختی شامل سه پرسشنامه باورهای خود شکوفایی، مقیاس امید اشنایدر (1991) و چک لیست نشانه‌های اختلالات روانی (SCL-25) بود. داده‌ها از طریق آزمون‌های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 25 انجام گرفت.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که متغیرهای های امید و خودشکوفایی قادر به پیش بینی معنادار علائم روان شناختی هستند و امید با مقدار بتای استاندارد 46/0- پیش بینی کننده منفی و قویتری نسبت به خودشکوفایی با مقدار بتای استاندارد 28/0- بود.
نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که امید و خودشکوفایی به عنوان عوامل عمومی محافظت کننده می‌توانند در کاهش علائم روان شناختی در بیماران MS مؤثر باشند. پیشنهاد می‌گردد که متخصصان حوزه سلامت به ویژه مشاوران و روان شناسان حوزه رفتاری و شناختی از طریق مداخلات مناسب در زمینه امید و خودشکوفایی به کاهش علائم روان شناختی بیماران MS کمک نمایند.
