مقدمه: تکانشگری یکی از مشکلاتی است که افراد دارای ویژگی­های شخصیتی مرزی از آن رنج می­برند. با توجه به این نکته، این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و درمان یکپارچه­نگر طرحواره محور بر تکانشگری و مولفه­های آن در افراد دارای ویژگی­های شخصیت مرزی اجرا شد.
روش کار: روش پژوهش از نوع نیمه­آزمایشی و طرح پژوهش، سه­گروهی با دو مرحله پیش­آزمون و پس­آزمون بود. به منظور انجام پژوهش از میان 70 نفر دارای ویژگی­های شخصیت مرزی در شهر اصفهان در زمستان سال 1396 و نیمه اول سال 1397، 45  نفر بر مبنای ملاک­های ورود و خروج انتخاب و به­طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (15 نفر برای هر گروه) گمارده شدند. پرسشنامه تکانشگری بارات (BIS-11) برای سنجش متغیر وابسته در مراحل پیش­آزمون و پس­آزمون استفاده شد. گروه درمان یکپارچه نگر طرحواره محور و طرحواره درمانی هر یک به­مدت 15 جلسه، تحت درمان قرار­گرفته و گروه کنترل هیچگونه درمانی دریافت ننمود. داده­ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند­متغیری و آزمون تعقیبی بونفرونی از طریق نرم افزار SPSS، نسخه21  تحلیل شد.
 یافته ­ها: نتایج نشان داد که دو در­مان یکپارچه­نگر طرحواره محور و طرحواره درمانی با گروه کنترل در تکانشگری کلی، تکانشگری شناختی و تکانشگری حرکتی در پس­آزمون پس از کنترل پیش­آزمون تفاوت معناداری دارند (001/0>p)، ولی در مولفه بی برنامگی بین دو درمان و گروه کنترل تفاوت معناداری به دست نیامد (05/0<p). همچنین دو در­مان یکپارچه­نگر طرحواره محور و گروه طرحواره درمانی در تاثیر بر تکانشگری دارای تفاوت معناداری نبودند (05/0<p).