مقدمه: کیفیت زندگی و پرخاشگری از متغیرهایی هستند که برای نوجوانان دارای مشکلات رفتاری از اهمیت زیادی برخوردارند. این پژوهش با هدف تعیین مقایسه اثر­بخشی درمان غیرفعال­سازی حالت خانواده محور، درمان شناختی-رفتاری و درمان پذیرش و تعهد بر پرخاشگری نوجوانان دختر دارای مشکلات رفتاری و کیفیت زندگی مادران آن ها انجام شد.
روش : روش پژوهش از نوع نیمه­ آزمایشی و طرح پژوهش، چهارگروهی در سه مرحله پیش­آزمون، پس ­آزمون و پیگیری دو ماهه بود. از میان مادران 120  نوجوان دختر 14 تا 18 ساله شهر اصفهان در تابستان 1398، مادران 60 نوجوان بر مبنای ملاک­های ورود به صورت هدفمند انتخاب و در سه گروه آزمایش و یک گروه کنترل گمارده شدند (هر گروه 15 نفر). پرسشنامه کیفیت زندگی وارشربون برای مادران و پرسشنامه پرخاشگری باس و پری برای نوجوانان استفاده شد. سه گروه درمان غیرفعال سازی حالت خانواده محور، درمان شناختی-رفتاری و درمان پذیرش و تعهد به تفکیک طی 10 جلسه 90 دقیقه ای تحت درمان قرار­گرفتند و گروه گواه هیچ گونه درمانی دریافت ننمود. داده­ ها از طریق تحلیل واریانس اندازه­های تکرار شده و آزمون تعقیبی بونفرونی با کمک نرم افزار SPSS  (ویرایش 24 ) تحلیل گردید.
یافته­ ها: نتایج حاصل نشان داد درمان غیرفعال ­سازی حالت خانواده محور، درمان شناختی-رفتاری و درمان پذیرش و تعهد نشان داد در کیفیت زندگی مادران و پرخاشگری نوجوانان دختر با گروه کنترل تفاوت معنادار ایجاد کرد (01/0>p)، یعنی باعث افزایش کیفیت زندگی مادران و کاهش پرخاشگری نوجوانان دختر در هر سه گروه گردید ولی بین سه روش درمان با یکدیگر تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0<p)­­.
 نتیجه­ گیری: در مجموع، یافته­ های این پژوهش نشان داد درمان غیرفعال ­سازی حالت خانواده محور، درمان شناختی-رفتاری و درمان پذیرش و تعهد می­توانند کیفیت زندگی مادران را ارتقاء و در عوض پرخاشگری نوجوانان دختر را کاهش دهند. بر همین اساس پیشنهاد می­شود که از این درمان­ها برای درمان نوجوانان دختر دارای مشکلات رفتاری استفاده شود.