اثربخشی درمان مبتنی بر ذهنیسازی بر دلبستگی ناایمن، ترس از صمیمیت و افکار خودکشی در افراد مبتلا به اختلال افسردگی اساسی
|
الهه طهماسبی آشتیانی* ، فرزانه وطن خواه امجد ، نسیم کریم قلی پور ، هاجر سلیمانی |
دانشگاه خوارزمی، تهران ، elahetahmasebi11@gmail.com |
|
چکیده: (2117 مشاهده) |
مقدمه: هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر ذهنیسازی بر دلبستگی ناایمن، ترس از صمیمیت و افکار خودکشی در افراد مبتلا به اختلال افسردگی اساسی بود.
روش کار: اﻳﻦ پژوهش از ﻧﻮع آزمایشی و با طرح پیشآزمون-ﭘﺲآزﻣﻮن و گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه افراد مبتلا به افسردگی اساسی و مراجعهکننده به کلینیک آگاهش شهر کرج در سال 1400 بودند. ابتدا به روش نمونهگیری در دسترس 30 نفر انتخاب و سپس به شیوه تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند (15 نفر آزمایش و 15 نفر کنترل). گروه آزمایش تحت 20 جلسه 90 دقیقهای درمان مبتنی بر ذهنیسازی اقتباس از بتمن و فوناگی (2016) قرار گرفت. در این مدت گروه کنترل در لیست انتظار باقی ماندند. از پرسشنامه سبکهای دلبستگی هازن و شاور (1987)، مقیاس ترس از صمیمیت دسکاتنر و ثلن (1991) و مقیاس افکار خودکشی بک و همکاران (1979) به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات بهدستآمده از اجرای پرسشنامهها از طریق نرمافزار SPSS نسخه 24 در دو بخش توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (تحلیل کوواریانس چندمتغیره) انجام گرفت.
یافتهها: نتایج بیانگر این بود که درمان مبتنی بر ذهنیسازی توانسته است دلبستگی ناایمن اضطرابی (004/0=Sig و 032/10=F)، دلبستگی ناایمن اجتنابی (001/0=Sig و 186/17=F)، ترس از صمیمیت (001/0=Sig و 649/42=F) و افکار خودکشی (001/0=Sig و 057/26=F) را بهطور معناداری بهبود بخشد (05/0>P).
نتیجهگیری: میتوان نتیجهگیری کرد که درمان مبتنی بر ذهنیسازی میتواند به عنوان مداخلهای مؤثر برای بهبود دلبستگی ناایمن، ترس از صمیمیت و افکار خودکشی در افراد مبتلا به اختلال افسردگی اساسی مورد استفاده قرار گیرد. |
|
واژههای کلیدی: درمان مبتنی بر ذهنیسازی، دلبستگی ناایمن، ترس از صمیمیت، افکار خودکشی، اختلال افسردگی اساسی. |
|
متن کامل [PDF 288 kb]
(788 دریافت)
|
نوع مطالعه: كاربردي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1400/11/21 | پذیرش: 1401/4/18 | انتشار: 1401/4/10 | انتشار الکترونیک: 1401/4/10
|
|
|
|