مقدمه: پرستاری به عنوان شغلی پر تنیدگی شناخته شده است که می‌تواند سلامتی پرستاران را بطور جدی به مخاطره اندازد. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر کاهش تنیدگی مبتنی بر ذهن آگاهی بر تنیدگی ادراک شده، تاب‌آوری و کیفیت زندگی پرستاران به انجام رسید.

روش کار: در یک طرح نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون، با استفاده از نمونه گیری در دسترس، 22 پرستار با توجه به ملاک‌های ورود انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و شاهد قرار گرفتند (هر گروه 11 پرستار). مداخله شامل 8 جلسه 2 ساعته درمان کاهش تنیدگی مبتنی بر ذهن آگاهی بود که تنها به گروه آزمایش ارائه شد. آزمودنی‌ها در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون با مقیاس تنیدگی ادراک شده کوهن (PSS)، مقیاس تاب‌آوری کانر و دیویدسون (CD_RSC) و فرم کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی (36-SF) مورد سنجش قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از نسخه 19 نرم افزار SPSS و با روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته‌ها: گروه مداخله نسبت به گروه شاهد در میزان مؤلفه سلامت روان کیفیت زندگی افزایش معنادار نشان داد (01/0 > P) اما در کاهش تنیدگی ادراک شده و افزایش تاب‌آوری تفاوت معناداری بین دو گروه آزمایش و شاهد مشاهده نشد (05/0 < P).

نتیجه گیری: کاهش تنیدگی مبتنی بر ذهن آگاهی می‌تواند در بهبود مؤلفه سلامت روان کیفیت زندگی در پرستاران مؤثر باشد.