مقدمه: مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری مزمن سیستم عصبی مرکزی است که ارتباط آن با برخی از اختلالات روانی خصوصاً افسردگی مشخص شده است. بر این اساس، این مطالعه با هدف بررسی تأثیر مصاحبه انگیزشی بر افسردگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مراجعه کننده به بیمارستان الزهرا اصفهان انجام شد.

روش کار: این پژوهش، یک نوع مطالعه نیمه تجربی دو گروهی قبل و بعد بوده که بر روی 60 نفر از بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مراجعه کننده به کلینیک ام اس مرکز آموزشی درمانی الزهرا اصفهان در سال 1393، که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، انجام شد. بیماران شرکت کننده در مطالعه به شکل تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. برای بیماران گروه آزمون سه جلسه مصاحبه انگیزشی به مدت یک ساعت در هر جلسه به صورت هفتگی اجرا شد. داده‌ها از طریق پرسشنامه استاندارد بک، قبل از مداخله و یک ماه پس از پایان انجام مداخله جمع آوری و با استفاده از آزمون‌های تی مستقل، تی زوجی، من – ویتنی و کای – اسکولر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: پس از انجام مداخله، میانگین نمره افسردگی در گروه مداخله از (5/14 ± 42/28) به (2/7 ± 08/21) تقلیل یافت، که نشان دهنده کاهش معنی دار افسردگی در این گروه بود (05/0 > P). در حالی که در گروه شاهد این میزان قبل و پس از انجام مداخله (77/13 ± 12/26) به (8 ± 6/25) اختلاف معنی داری نداشت (05/0 < P). پس از انجام مداخله، اختلاف معنی داری از نظر میانگین نمره افسردگی بین گروه‌های آزمون و شاهد مشاهده شد (05/0 > P).

نتیجه گیری: یافته‌های پژوهش حاکی از کاهش افسردگی در گروه مداخله بود؛ بدین معنی که مصاحبه انگیزشی می‌تواند در جهت کاهش علائم افسردگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مؤثر باشد و کاربرد آن برای سایر بیماران پیشنهاد می‌گردد.