مقدمه: فرسودگی در زوجین یک روند تدریجی و به ندرت ناگهانی است که طی آن صمیمیت و عشق به تدریج رنگ باخته و به همراه آن خستگی عمومی عارض می‌گردد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی زوج‌درمانی گروهی به روش گاتمن بر کاهش فرسودگی زناشویی زوجین انجام شد.

روش کار: این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری حاضر شامل زوجین مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی کرج بود که در تابستان سال 1395 برای حل اختلافات زناشویی خود به این مراکز مراجعه کردند. از جامعه یاد شده، 12 زوجی که در پرسشنامه فرسودگی زناشویی نمرات بیشتری نسبت به میانگین کسب کرده بودند، با استفاده از نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین گردیدند. اطلاعات حاصله با استفاده از روش تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: نتیجه نشان داد که بین فرسودگی زناشویی دو گروه آزمایش و کنترل پس از مداخله درمانی تفاوت معناداری مشاهده شد. به این معنا که زوج درمانی به روش گاتمن باعث کاهش فرسودگی زناشویی در گروه آزمایش شد (01/0 < P).

نتیجه گیری: بر اساس یافته‌های این پژوهش می‌توان چنین نتیجه گرفت که و زوج‌درمانی به روش گاتمن در کاهش فرسودگی زناشویی سودمند است و می‌توان از این روش مداخله برای حل مشکلات زناشویی زوج‌ها استفاده نمود.