مقدمه: بار مسئولیت مراقبت از بیماران روان بیشتر بر عهده اعضای خانواده می‌باشد. فشار مراقبتی ارتباط مستقیمی با نیازهای بیماران دارد. بیشتر مراقبین بیماران روانی فشار مراقبتی سطح شدید را تجربه می‌کنند. بر اساس اهمیت موضوع پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان فشار مراقبتی مراقبین خانواده در بیماران مبتلا به اختلالات روانی بستری در بیمارستان شهید رجایی شهر یاسوج در سال 1394 انجام گرفته شد.

روش کار: پژوهش حاضر بصورت تحلیلی مقطعی در سال 1394 در بیمارستان شهید رجایی شهر یاسوج انجام شد. 246 عضو خانواده دارای بیمار روانی بستری شده در بیمارستان با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. پس از کسب رضایت از مسئولین و نمونه‌ها و بر اساس معیارهای ورود، اطلاعات از طریق پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و فشار مراقبتی نواک و گست (1989) جمع آوری شد. جمع آوری داده‌ها طی 6 ماه انجام گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌ها آمار توصیفی (ویژگی‏های جمعیت‏شناختی نمونه‌ها، میانگین، انحراف معیار، درصد و فراوانی متغیرهای پژوهش) و آمار استنباطی (T مستقل) به وسیله‌ی نرم افزار SPSS سری 21 استفاده گردید.

یافته‌ها: میانگین سنی مراقبین خانواده بیماران روانی 74/13 ± 53/34 سال بود. بیشترین فراوانی و درصد مراقبین خانگی مربوط را فرزندان بیماران روانی (3/46) 114 داشتند. بالاترین میزان شدت فشار مراقبتی مربوط به سطح متوسط با فراونی و درصد (5/51)34 و سطح شدید با فراونی و درصد (5/48)32 گزارش که اختلاف معنی داری نداشتند (74/0 = P). فشار مراقبتی وابسته به زمان با میانگین و انحراف معیار 66/1 ± 01/15 بیشترین میزان فشار را در بین مؤلفه‌های فشار مراقبتی به خود اختصاص دادند.

نتیجه گیری: به دلیل اینکه فشار مراقبتی می‌تواند بر نحوه و کیفیت مراقبت‌ها اثر گذار باشد و می‌تواند موجب شدت یافتن وضعیت بیماری در خود بیماران روان گردد می‌بایست در جهت کاهش فشار مراقبتی در مراقبین خانواده بیماران روانی آموزش‌های لازم را ارائه داد و و در راستای کاهش آن برنامه ریزی نمود.