[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره نشريه :: آخرين شماره :: تمام شماره‌ها :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
برای داوران::
ثبت نام و اشتراک::
تماس با ما::
تسهیلات پایگاه::
Idexing::
::
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
نمایه پرستاری
AWT IMAGE  
..
نشریه مرور سیستماتیک

AWT IMAGE

..
آموزش پرستاری
AWT IMAGE
..
نشریه پرستاری
AWT IMAGE
..
پرستاری داخلی جراحی
AWT IMAGE
..
سامانه جامع رسانه ها
..
:: دوره 12، شماره 6 - ( بهمن و اسفند 1403 ) ::
جلد 12 شماره 6 صفحات 44-31 برگشت به فهرست نسخه ها
تاثیر درمان مبتنی بر ذهنی سازی بر تجارب تجزیه ای، ناگویی هیجانی و تکانشگری در افراد مبتلا به خودجرحی بدون قصد خودکشی
فاطمه صفدری ، راحله یگانه ، فرشته اصغری نیا ، نجمه افتخاری*
موسسه آموزش عالی فروردین قائمشهر، مازندران، ایران ، eftekharnajmeh@gmail.com
چکیده:   (854 مشاهده)

مقدمه: خودجرحی بدون قصد خودکشی با طیف وسیعی از اختلالات روان­پزشکی ارتباط دارد. درمان مبتنی بر ذهنی­سازی رویکردی درمانی است که احتمالا می­تواند مکانیسم­­هایی را که در خودجرحی بدون قصد خودکشی نقش دارند، مورد هدف قرار دهد. هدف مطالعه حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر ذهنی­سازی بر روی تجارب تجزیه­ای، ناگویی هیجانی و تکانشگری در افراد مبتلا به خودجرحی بدون قصد خودکشی بود.
روش­ کار: پژوهش حاضر از نوع پژوهش‌های نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون بود. از بین افراد مراجعه‌کننده به کلینیک­ها و مراکز مشاوره‌ شهر تهران در سال 1402، 30 نفر که بالاترین نمره را در پرسشنامه خودجرحی بدون قصد خودکشی کسب کرده بودند، به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گروه کنترل (15 نفره) جایگزین شدند. گروه آزمایش 20 جلسه درمان مبتنی بر ذهنی­سازی دریافت کردند، اما گروه کنترل مداخله خاصی دریافت نکردند. ابزارهای پژوهش عبارت بودنداز: پرسشنامه خودجرحی بدون قصد خودکشی، مقیاس تجارب تجزیه­ای، مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو و پرسشنامه تکانشگری بارت. داده­ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره تحلیل شدند.
یافته­ ها: نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات خرده­مقیاس­های تجارب تجزیه­ای، ناگویی هیجانی و تکانشگری در گروه آزمایش و کنترل تفاوت وجود دارد، به­طوری که درمان مبتنی بر ذهنی­سازی موجب کاهش تجارب تجزیه­ای، ناگویی هیجانی و تکانشگری در افراد مبتلا به خودجرحی بدون قصد خودکشی شده است (05/0>P).
نتیجه ­گیری: درمان مبتنی بر ذهنی­سازی، شیوه درمانی مناسب برای بهبود تجارب تجزیه­ای، ناگویی هیجانی و تکانشگری در افراد مبتلا به خودجرحی بدون قصد خودکشی است و می­توان از آن به­عنوان یک شیوه مداخله موثر در درمان خودجرحی بدون قصد خودکشی استفاده کرد.
 
واژه‌های کلیدی: درمان مبتنی بر ذهنی سازی، تجارب تجزیه ای، ناگویی هیجانی، تکانشگری، خودجرحی بدون قصد خودکشی.
متن کامل [PDF 333 kb]   (268 دریافت)    
نوع مطالعه: كاربردي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1403/3/2 | پذیرش: 1403/11/10 | انتشار: 1403/11/10 | انتشار الکترونیک: 1403/11/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول

ارسال نظر درباره این مقاله
نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

CAPTCHA


XML   English Abstract   Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Safdari F, Yeganeh R, asgharinia F, Eftekhari N. The Effect Of Mentalization-Based Therapy On Dissociative Experiences, Alexithymia And Impulsivity In People With Non-Suicidal Self-Injury. IJPN 2025; 12 (6) :31-44
URL: http://ijpn.ir/article-1-2418-fa.html

صفدری فاطمه، یگانه راحله، اصغری نیا فرشته، افتخاری نجمه. تاثیر درمان مبتنی بر ذهنی سازی بر تجارب تجزیه ای، ناگویی هیجانی و تکانشگری در افراد مبتلا به خودجرحی بدون قصد خودکشی. روان پرستاری. 1403; 12 (6) :31-44

URL: http://ijpn.ir/article-1-2418-fa.html



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 12، شماره 6 - ( بهمن و اسفند 1403 ) برگشت به فهرست نسخه ها
نشریه روان پرستاری Iranian Journal of  Psychiatric Nursing
Persian site map - English site map - Created in 0.07 seconds with 48 queries by YEKTAWEB 4710