مقدمه: با توجه به رشد روزافزون جمعیت سالمندان ایران و مشکلات جسمی و روانی آنان، بررسی امید به زندگی و عوامل مرتبط با آن در سالمندان ضرروی است. در نتیجه، مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش احساس تنهایی و فراهیجان مثبت در پیشبینی امید به زندگی مردان سالمند انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش مردان سالمند سرای سالمندی علیبن ابیطالب نیشابور در سال 1397 بودند. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 132 نفر محاسبه که پس از بررسی ملاکهای ورود به مطالعه با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش خرده مقیاس فراهیجان مثبت و پرسشنامههای امید به زندگی و احساس تنهایی بودند. دادهها با روشهای همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه گامبهگام در نرمافزار SPSS-23 تحلیل شدند. یافتهها: یافتهها نشان داد که بین احساس تنهایی با امید به زندگی سالمندان مرد رابطه منفی و معنادار (686/0-=r) و بین فراهیجان مثبت با امید به زندگی آنان رابطه مثبت و معنادار (787/0=r) وجود داشت. علاوه بر آن، احساس تنهایی و فراهیجان مثبت به طور معناداری توانستند 1/74 درصد از تغییرات امید به زندگی سالمندان مرد را پیشبینی نمایند که در این پیشبینی نقش فراهیجان مثبت از احساس تنهایی بیشتر بود (01/0P<). نتیجهگیری: بر اساس یافتهها و اهمیت امید به زندگی، به مسئولان و متخصصان سرای سالمندان توصیه میگردد که برای ارتقای امید به زندگی مردان سالمند، فراهیجان مثبت آنها را افزایش و احساس تنهایی آنها را کاهش دهند که برای این منظور میتوان از اردوهای شاد و متنوع و گفتگو و تعامل با سالمندان استفاده کرد.
Izadpanah Kakhak M, Samari A, Tozandehjani H. The Role of Loneliness and Positive Meta-emotion in Predicting Life Expectancy of Elderly Men. IJPN 2019; 7 (4) :25-31 URL: http://ijpn.ir/article-1-1418-fa.html
ایزدپناه کاخک محمدرضا، ثمری علیاکبر، توزندهجانی حسن. بررسی نقش احساس تنهایی و فراهیجان مثبت در پیشبینی امید به زندگی مردان سالمند. روان پرستاری. 1398; 7 (4) :25-31