|
اثربخشی زوج درمانی گروهی بر صمیمیت جنسی و دلزدگی زناشویی در زوجین دارای تعارضات زناشویی
|
بختیار محمودی    ، امید مرادی* ، محمود گودرزی ، اسرین سید الشهدایی |
| استادیار گروه مشاوره، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران ، omid1398.moradi.98@gmail.com |
|
|
چکیده: (2502 مشاهده) |
مقدمه: تعارضات زناشویی امری اجتناب ناپذیر است که در سایه آموزش و مهارت‌های اجتماعی تا حدی زیادی می‌توان آن را تقلیل داد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوج درمانی گروهی بر صمیمیت جنسی و دلزدگی زناشویی زوجین دارای تعارض زناشویی بود. روش کار: روش پژوهش، شبه آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل و از نظر هدف نیز پژوهشی کاربردی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه زوجین دارای تعارض زناشویی شهر سنندج(30 زوج) در نیمه اول سال 1398 بودند که به صورت تصادفی در 2 گروه آزمایش و کنترل (هر کدام 15 زوج) قرار داده شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه‌های صمیمیت جنسی بطلانی(1398) و دلزدگی زناشویی پاینز( 1996) بود که شرکت کنندگان قبل و بعد از مداخله آن را تکمیل کردند. پایایی ابزار بر اساس آزمون آلفای کرونباخ(88/0) حاصل شد. برای گروه آزمایش 10 جلسه (90 دقیقه‌ای) و در هر هفته 1 جلسه و در طی 2 ماه، آموزش زوج درمانی ارائه شد و برای گروه کنترل هیچ مداخله‌ای انجام نگرفت. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها نیز از تحلیل کوواریانس یکراهه و چندراهه استفاده شد.
یافته‌ها: تحلیل داده‌ها نشان داد که زوج درمانی گروهی با تأثیر 87/0 و سطح معناداری (001/0< p) موجب بهبود صمیمیت جنسی شده است. همچنین اموزش زوج درمانی با تأثیر 86/0 موجب کاهش دلزدگی زناشویی زوجین شد (001/0< p).
نتیجه‌گیری: زوج درمانی گروهی یک مداخله مؤثر است که باعث بهبود صمیمیت جنسی و کاهش دلزدگی زناشویی زوجین دارای تعارضات زناشویی می‌شود.
|
|
| واژه‌های کلیدی: تعارض زناشویی، زوج درمانی گروهی، صمیمیت جنسی، دلزدگی زناشویی |
|
|
متن کامل [PDF 306 kb]
(1317 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1399/7/2 | پذیرش: 1400/6/10 | انتشار: 1400/6/10 | انتشار الکترونیک: 1400/6/10
|
|
|
|
|
|
