اثربخشی رواندرمانی روابط ابژهای بر الگوهای دلبستگی ناایمن زنان 25-30 ساله مبتلا به اختلال دو قطبی
|
دلارام بی ریائی نجف آبادی ، آرمیتا نوئین*  |
دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، موسسه آموزش عالی راغب اصفهانی، اصفهان ، ایران ، armitanooien2012@gmail.com |
|
چکیده: (2105 مشاهده) |
مقدمه: اختلال دوقطبی از جمله اختلالهای روانپزشکی شایع و ناتوانکننده است، که ابعاد مختلف زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی فرد را متاثر میسازد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر رواندرمانی روابط ابژهای بر الگو های دلبستگی ناایمن زنان 25-30 ساله مبتلا به اختلال دوقطبی بود.
روش: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون و پیگیری 2 ماهه، همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری را کلیه زنان مبتلا به اختلال دو قطبی بستری در بیمارستانهای روان پزشکی اصفهان در سال 1402-1401 تشکیل دادند. از میان بیماران مراجعه کننده به بیمارستان روانپزشکی مدرس اصفهان، تعداد 40 زن مبتلا به اختلال دوقطبی به روش دردسترس و مبتنی بر ملاکهای ورود و خروج انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند(20n=). ابزار پژوهش پرسشنامه سبکهای دلبستگی هازن و شیور (1987) بود. گروه آزمایش در معرض 16 جلسه 45 دقیقه ای رواندرمانی روابط ابژهای مبتنی بر پروتکل استادتر قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل در لیست انتظار قرار داشتند. دادهها با استفاده از نرمافزار آماری 23 SPSS و با روش تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل دادهها نشان داد که بین میانگینهای تعدیل شده دلبستگی ناایمن اجتنابی و دلبستگی ناایمن دوسوگرا در گروه آزمایش پس از اجرای مداخله تفاوت معناداری ایجاد شد و این تفاوت تا مرحله پیگیری ادامه داشت(01/0>P).
نتیجه گیری: با توجه به اثرگذاری رواندرمانی روابط ابژهای بر الگوهای دلبستگی ناایمن میتوان از این روش درمان برای بهبود بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی سود جست. |
|
واژههای کلیدی: دلبستگی نا ایمن، اختلال دوقطبی، روان درمانی، روابط ابژه ای. |
|
متن کامل [PDF 265 kb]
(621 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1402/8/5 | پذیرش: 1402/11/3 | انتشار: 1402/11/10 | انتشار الکترونیک: 1402/11/10
|
|
|
|