مقدمه: خودکشی یکی از چالشهای جدی سلامت روان در نوجوانان است که میتواند تحت تأثیر عوامل بینفردی، بهویژه تعارضهای خانوادگی، بهخصوص تعارض میان والدین و فرزندان قرار گیرد.
هدف: پژوهش حاضر با هدف ارائه یک مدل ساختاری از ایدهپردازی خودکشی در نوجوانان، به بررسی نقش تعارض والد-فرزند و تحلیل نقش میانجی تنظیم هیجان و حمایت اجتماعی در این رابطه پرداخته است.
روش: این مطالعه از نوع توصیفی-همبستگی با رویکرد مدلسازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل نوجوانان دختر و پسر ۱۳ تا ۱۸ ساله شهر بندرعباس در سال تحصیلی 1403-1404 بود. ۲۷۰ نفر به روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده شامل پرسشنامه تعارض والد-فرزند، تنظیم شناختی هیجان، حمایت اجتماعی و ایدهپردازی خودکشی بود. دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 26 و روشهای تحلیل همبستگی، رگرسیون و تحلیل مسیر تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج: یافتهها نشان داد بین تعارض والد-فرزند و ایدهپردازی خودکشی رابطهای قوی و معنادار وجود دارد.
(R = 0.933, p < 0.001). نتایج رگرسیون نشان داد که به ازای هر واحد افزایش در تعارض، نمره ایدهپردازی خودکشی 175/1 واحد افزایش مییابد .همچنین تحلیل مسیر نشان داد تعارض والد-فرزند بهصورت مستقیم (607/0) و بهصورت غیرمستقیم از طریق کاهش حمایت اجتماعی (947/0-) و تضعیف تنظیم هیجان (933/0-) منجر به افزایش ایدهپردازی خودکشی میشود. ضریب کل اثرات برابر با 893/0 بود.
نتیجهگیری: تعارضهای والد-فرزند تأثیر قابلتوجهی بر افزایش افکار خودکشی در نوجوانان دارند. در مقابل، حمایت اجتماعی و تنظیم هیجان میتوانند بهعنوان عوامل محافظتی، این رابطه منفی را تعدیل کنند. نتایج بر اهمیت طراحی مداخلات آموزشی و روانشناختی جهت بهبود مهارتهای ارتباطی خانوادگی، تقویت توانمندیهای هیجانی نوجوانان و گسترش حمایتهای اجتماعی به منظور پیشگیری از خودکشی نوجوانان تأکید دارند.
Sadeghpour H, Mazhariazad F, Taghinejad N. The Structural Model of Suicidal Ideation Based on Parent-Adolescent Conflict with the Mediation of Social Support and Emotion Regulation in Bandar Abbas. IJPN 2025; 13 (5) URL: http://ijpn.ir/article-1-2615-fa.html
صادقپور تیمورلویی هانیه، مظهری آزاد فرشته، تقی نژاد نوشین. ارائه مدل ساختاری ایده پردازی خودکشی بر اساس تعارض بین نوجوانان و والدین با میانجیگری تنظیم هیجان و حمایت اجتماعی شهر بندرعباس. روان پرستاری. 1404; 13 (5)