|
تأثیر گروه درمانی وجودی بر کاهش فرسودگی شغلی کارکنان مرد مراکز نگهداری بیماران اعصاب و روان
|
فاطمه جلالی‌گلمکانی*   ، حسین احمد‌برآبادی ، احمد حیدرنیا |
| دانشگاه بجنورد، بجنورد، ایران |
|
|
چکیده: (4103 مشاهده) |
مقدمه: فرسودگی شغلی کارکنان درمانی بیش از هر عاملی روند بهبودی بیمار را تهدید می‌کند. پژوهش حاضر باهدف بررسی میزان تأثیر گروه‌درمانی با رویکرد وجودی بر کاهش فرسودگی شغلی و مؤلفه‌های آن در کارکنان مرد مراکز نگهداری بیماران اعصاب و روان انجام‌شده است.
روش کار: در پژوهش حاضر از روش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل استفاده‌شده است . جامعه آماری شامل کلیه کارکنان مرد شاغل در مراکز و بخش‌های نگهداری شبانه‌روزی بیماران اعصاب و روان شهر مشهد می‌باشند. کارکنان شامل پرستاران، مددکاران، بهیاران و کمک بهیاران می‌باشند. برای دستیابی به اعضای نمونه پس از توزیع فرم 22 سؤالی پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش و جکسون از بین کسانی که نمره 60 و بالاتر کسب کردند، 20 نفر که داوطلب همکاری در پژوهش بودند به‌طور تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جای‌گرفتند. سپس گروه آزمایش به مدت 10 جلسه‌ی 90 دقیقه‌ای در جلسات گروه‌درمانی وجودی شرکت کردند و گروه کنترل تحت درمان وجودی قرار نگرفتند. شرکت‌کنندگان هر دو گروه قبل و بعد از برگزاری جلسات گروه فرم 22 سؤالی پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش و جکسون را تکمیل کردند. داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS22 وتحلیل کوواریانس چند متغیره مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره، نشان‌داد که جلسات گروه‌درمانی با رویکرد وجودی به‌طور معنی‌داری باعث کاهش فرسودگی شغلی و ابعاد آن (خستگی هیجانی، مسخ شخصیت و فقدان کفایت شخصی) در گروه آزمایش شده است.
نتیجه گیری: با آگاهی از تأثیرگذار بودن جلسات گروه‌درمانی وجودی بر مؤلفه‌های فرسودگی شغلی، می‌توان از آن برای برنامه‌های پیشگیری و ارتقاء سلامت در کارکنان درمانی استفاده کرد.
|
|
| واژه‌های کلیدی: فرسودگی شغلی، گروه‌درمانی وجودی، خستگی هیجانی، مسخ شخصیت، فقدان کفایت شخصی |
|
|
متن کامل [PDF 925 kb]
(2658 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1396/8/29 | انتشار: 1398/2/25 | انتشار الکترونیک: 1398/2/25
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
