مقدمه: مسئله ازدواج و زناشویی یکی از مهم‌ترین و اساسی‌ترین موضوعات مورد توجه جامعه بشری است بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر امید به زندگی، صمیمیت زناشویی و تعارضات زناشویی انجام شد.
روش کار: طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود و جامعه آماری زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر کرمانشاه در سال 1396 بودند که از بین آنان 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی در گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. از پرسشنامه‌های امید به زندگی اسنایدر، صمیمیت زناشویی و تعارضات زناشویی برای جمع آوری داده‌ها استفاده شد. مداخله گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد برای شرکت کنندگان در گروه آزمایش به مدت 12 جلسه هفتگی 90 دقیقه اجرا شد اما شرکت کنندگان در گروه کنترل مداخله‌ای نداشتند. سپس داده‌های پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش و کنترل به وسیله آزمون‌های آماری توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آزمون استنباطی تحلیل کوواریانس با نرم افزار آماری SPSS-23 مقایسه شدند.
یافته‌ها: نتایج پؤوهش نشان داد که گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش صمیمیت زناشویی و کاهش تعارضات زناشویی تأثیر دارد (01/0 P<) اما برای مقیاس امید به زندگی تأثیر معنادار نبود.
نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشانگر اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش صمیمیت زناشویی و کاهش تعارضات زناشویی در زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره است.