دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران ، hamidrezasalimi1995@yahoo.com
چکیده: (5868 مشاهده)
مقدمه: خودکارآمدی عملکرد بالینی، باور فرد در مورد تواناییهای خود برای انجام یک مهارت بالینی میباشد. هر اندازه که فرد از خودکارآمدی عملکرد بالینی بالاتری برخوردار باشد، عملکرد بالینی بهتری خواهد داشت. هدف این مطالعه تعیین میزان خودکارآمدی عملکرد بالینی، ابعاد و عوامل مرتبط با آن در دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی قزوین در سال 1395 بود.
روش کار: در این مطالعه توصیفی تحلیلی 150 دانشجوی پرستاری به روش سرشماری مورد مطالعه قرار گرفتند. دادهها به وسیله فرم مشخصات فردی و پرسشنامه خودکارآمدی عملکرد بالینی جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و از طریق نرم افزار SPSS16 انجام شد.
یافتهها: نمره کلی خودکارآمدی عملکرد بالینی 14/21 ± 54/106 به دست آمد. در بین ابعاد خودکارآمدی عملکرد بالینی بیشترین نمره در بعد بررسی بیمار (7 ± 42/34) به دست آمد. معدل نمرات (02/0 = P، 17/0 = r) و اشتغال به تحصیل درترم های بالاتر (001/0 > P) جزء عوامل مرتبط و معنادار با خودکارامدی عملکرد بالینی بودند.
نتیجه گیری: خودکارآمدی از مفاهیم مهم برای ارتقاء عملکرد بالینی دانشجویان پرستاری است لذا توصیه میشود برای تقویت تمامی ابعاد خودکارآمدی عملکرد بالینی برنامههای آموزشی منظم با رویکرد حمایتی تدوین گردد.
Salimi H R, Pourebrahimi M, Hoseinabadi-Farahani M J. Clinical Self-Efficacy, Dimensions and Related Factors among Nursing Students. IJPN 2017; 5 (2) :1-7 URL: http://ijpn.ir/article-1-912-fa.html
سلیمی حمیدرضا، پورابراهیمی محمد، حسین آبادی فراهانی محمد جواد. خودکارآمدی عملکرد بالینی، ابعاد و عوامل مرتبط با آن در دانشجویان پرستاری. روان پرستاری. 1396; 5 (2) :1-7