روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرمآباد، ایران ، Sadeghi41@yahoo.com
چکیده: (4601 مشاهده)
مقدمه: سرطان پستان از شایعترین سرطانها و پنجمین عامل مرگ و میر ناشی از سرطان در بین زنان ایرانی است. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی رویکرد تلفیقی معنادرمانی و امیددرمانی بر ترس از تصویر بدنی و سازگاری اجتماعی در زنان مبتلا به سرطان پستان شهر خرمآباد بود. روش کار: روش پژوهش شبهتجربی از نوع پیشآزمون - پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه زنان مبتلا به سرطان پستان مراجعهکننده به مراکز درمانی شهرستان خرمآباد در سال 1397 بودند. روش نمونهگیری در این پژوهش بدینصورت بود که از میان کلیه زنان مبتلا به سرطان پستان که دارای پرونده در مراکز درمانی شهرستان خرمآباد بودند و با رعایت ملاکهای ورود و خروج بهصورت تصادفی 30 نفر انتخاب و سپس بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. سپس طبق شرایط یکسان و همزمان، پیشآزمون در قالب پرسشنامههای ترس از تصویر بدنی و سازگاری اجتماعی از هر دو گروه آزمایش و کنترل به عمل آمد. سپس مداخله با روش رویکرد تلفیقی معنادرمانی و امیددرمانی به مدت 8 جلسه 90 دقیقهای بر روی گروه آزمایش اجرا شد ولی گروه کنترل مداخلهای دریافت نکرد. پس از اتمام جلسات مجددا از هر دو گروه پسآزمون گرفته شد. یافتهها: نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که مداخله درمان رویکرد تلفیقی معنادرمانی و امیددرمانی بر کاهش ترس از تصویر بدنی و ارتقای سازگاری اجتماعی تأثیر معناداری داشته است (001/0 >P). نتیجهگیری: با توجه به نتایج این مطالعه میتوان گفت، آموزش رویکرد تلفیقی معنادرمانی و امیددرمانی بر کاهش ترس از تصویر بدنی و ارتقای سازگاری اجتماعی تأثیر معناداری داشته است. بنابراین پیشنهاد میشود، درمانهایی از این قبیل برای ارتقای سلامت روانی در افراد مبتلا به سرطان پستان استفاده گردد.
ahmadifard M, Sadeghi M, Gholamrezaei S. The effect of integratibve approach logotherapy and hope therapy on the body image fear and social adjustment in the women with breast cancer. IJPN 2019; 7 (1) :66-74 URL: http://ijpn.ir/article-1-1265-fa.html
احمدی فرد مریم، صادقی مسعود، غلامرضایی سیمین. بررسی اثربخشی رویکرد تلفیقی معنادرمانی و امیددرمانی بر ترس از تصویر بدنی و سازگاری اجتماعی در زنان مبتلا به سرطان پستان. روان پرستاری. 1398; 7 (1) :66-74