عضو هیات علمی گروه روانشناسی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران ، khezerloo.hamed@gmail.com
چکیده: (4173 مشاهده)
مقدمه: با توجه به شیوع آسیب های روانشناختی در بیماران سرطان، برخی از مطالعات حاکی از نقش سازه های روانشناختی در سازش با بیماری سرطان است. لذا پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل ارتباط بین عوامل روانی اجتماعی و خودکارآمدی درد با میانجیگری خوش بینی و سرسختی روان شناختی در بیماران مبتلا به سرطان شهر ارومیه انجام شد.
روش کار: این پژوهش، بهصورت معادلات ساختاری انجام شد. نمونه شامل 250 بیمار مبتلا به سرطان شهر ارومیه در سال 1397 بود.این بیماران به پرسشنامه های ذهن آگاهی بائر (2006)، حمایت اجتماعی زیمت (1988)، معنویت پارسیان و دونیتیگ (2009)، خوش بینی شی یر و کارور (1994)، سرسختی روانشناختی کوباسا و همکاران (1982) و خودکارآمدی درد نیکلاس (1989) پاسخ دادند. سپس با استفاده از نرم افزار لیزرل و معادلات ساختاری سهم برازش آنها محاسبه شد.
یافتهها: ذهن آگاهی، حمایت اجتماعی و معنویت به شیوه مثبت قادر به پیش بینی خودکارامدی درد؛ و همچنین، متغیرهای ذهن آگاهی، حمایت اجتماعی و معنویت به شیوه مثبت قادر به پیش بینی خوش بینی و سرسختی روانشناختی و در نهایت خوش بینی و سرسختی روانشناختی قادر به پیش بینی مثبت خودکارآمدی درد هستند. متغیرهای ذهن آگاهی، حمایت اجتماعی و معنویت به همراه خوش بینی و سرسختی روانشناختی به طور همزمان قادر به تبیین 3/57 درصد از واریانس خودکارآمدی درد و همچنین، متغیرهای ذهن آگاهی، حمایت اجتماعی و معنویت بطور همزمان قادر به تبیین 32 درصد از واریانس خوش بینی و 9/21 درصد از تغییرات سرسختی روانشناختی میباشند.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج بهدستآمده مدل نظری ارتباط بین عوامل روانی- اجتماعی و خودکارآمدی درد بامیانجیگری خوش بینی و سرسختی روانشناختی بیماران سرطانی تایید می گردد.
kazlou H, akbari M, jasisi H, senaei B. Compilation of the Relationship between Psychosocial Factors and Self-Efficacy of Pain by Mediating Optimism and Psychological Hardiness in Cancer Patients. IJPN 2019; 7 (2) :74-82 URL: http://ijpn.ir/article-1-1322-fa.html
خضرلو حامد، اکبری مریم، جدیدی هوشنگ، سینایی بهزاد. تدوین مدل علی بین ذهن آگاهی، حمایت اجتماعی، معنویت و خودکارآمدی درد با میانجیگری خوش بینی و سرسختی روان شناختی در بیماران مبتلا به سرطان. روان پرستاری. 1398; 7 (2) :74-82