مقدمه: امروزه مراقبت یک پدیده مهم به شمار می­رود و اعضای خانواده در خط مقدم ارائه مراقبت به بیماران دارای بیماری مزمن، مانند سرطان قرار دارند. انجام مراقبت می­تواند سلامت روان مراقبین را تحت تأثیر قرار دهد؛ بنابراین انجام مداخلات روانی برای مراقبین ضروری به نظر می­رسد. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر مداخله مبتنی بر ذهن­آگاهی بر استرس ادراک شده مراقبین خانوادگی بیماران مبتلا به سرطان انجام شد.
روش ­کار: پژوهش حاضر یک مطالعه کارآزمایی در عرصه دو گروهی قبل و بعد بود، که در آن 55 نفر از مراقبین خانوادگی بیماران مبتلا به سرطان به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمون (27 نفر) و کنترل (28 نفر) قرار گرفتند. برای گروه آزمون برنامه ذهن­آگاهی در 8 جلسه هفتگی به مدت 2 ساعت در هر جلسه اجرا شد. داده­ها از طریق پرسشنامه استرس ادراک شده قبل و بعد از مداخله جمع­آوری و با استفاده از آزمون­های تی­مستقل و تی­زوجی در سطح معنی­داری 05/0 تحلیل شدند.
یافته­ ها: پس از انجام برنامه­ذهن­آگاهی، میانگین نمره استرس در گروه آزمون از (09/2 ± 18/22) به (86/2 ± 29/18) کاهش یافت که نشان­دهنده کاهش معنی­دار استرس در این گروه بود (001/0>p). در حالی که در گروه کنترل این میزان قبل (41/1 ± 07/22) و بعد از مداخله (12/2 ± 92/21) تفاوت معنی­داری نداشت (68/0=p).
نتیجه­ گیری: یافته­های پژوهش حاضر حاکی از کاهش استرس ادراک شده در گروه آزمون داشت، بدین معنا که برنامه ذهن­آگاهی جهت کاهش استرس مراقبین بیماران مبتلا به سرطان مؤثر می­باشد. لذا این برنامه­ را می­توان برای محتوای آموزشی سایر مراقبین نیز به کار برد.