مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی مکانیسم های دفاعی در رابطه بین سیستم های مغزی رفتاری با ناگویی هیجانی در دانشجویان دانشگاه فرهنگیان ساری بود. روش: جامعه ی آماری شامل تمام دانشجویان دانشگاه فرهنگیان ساری در سال تحصیلی 98-1397 بود. از این جامعه ی آماری, نمونه ای به تعداد 234 نفر با روش تصادفی طبقه ای انتخاب شد. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه مکانیسم های دفاعی (DSQ) و پرسشنامه سیستم های بازداری و فعال ساز رفتاری کارور و وایت و پرسشنامه ناگویی هیجانی استفاده شد. ارزیابی مدل پیشنهادی با استفاده از الگویابی معادلات ساختاری انجام گرفت. یافته ها: سیستم های مغزی-رفتاری و مکانیسم های دفاعی نقش مستقیم بر ناگویی هیجانی دارند(01/0p < ). سیستم فعال سازی رفتاری و مکانیسم دفاعی رشد یافته اثر منفی و معنی داری بر ناگویی هیجانی و سیستم بازداری رفتاری و مکانیسم های دفاعی (سبک دفاعی رشد نایافته و سبک دفاعی روان رنجور) اثر مثبت و معنی داری بر ناگویی هیجانی را نشان دادند. همچنین سیستم های مغزی-رفتاری با نقش میانجی مکانیسم های دفاعی بطور غیرمستقیم بر ناگویی هیجانی نقش داشت(01/0p < ). بنابراین مدل پیشنهادی روابط علی بین متغیرهای مذکور از برازش قابل قبولی برخوردار بود. نتیجه گیری: سیسـتم هـای مغـزی رفتـاری در قالب یک مدل علـت شناسـی در نقش عوامل آسیب پذیری با نقش میــانجیگــری مکانیسم دفاعی در بــه وجــود آمــدن ناگویی هیجانی نقـش دارنـد.
Nasiri M, Donyavi R, Dousti Y. The mediating role of defense mechanisms in the relationship between behavioral brain systems and Alexithymia in students of Sari Farhangian University. IJPN 2020; 8 (3) :57-68 URL: http://ijpn.ir/article-1-1568-fa.html
نصیری منصور، دنیوی رضا، دوستی یارعلی. نقش میانجی مکانیسم های دفاعی در رابطه بین سیستم های مغزی رفتاری با ناگویی هیجانی در دانشجویان دانشگاه فرهنگیان ساری. روان پرستاری. 1399; 8 (3) :57-68
