مقدمه: اختلال یادگیری در کودکان بر بسیاری از زمینه­های شناختی و رفتاری تاثیر دارد که نهایتا منجر به کاهش روابط اجتماعی و عدم پیشرفت تحصیلی می­گردد. بنابراین هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی بازتوانی شناختی و تحریکات وستیبولار بر ویژگی­های عصب روان­شناختی کودکان مبتلا به اختلال یادگیری خاص بود.
روش کار: روش پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون، پس‌آزمون با سه گروه آزمایش و گواه بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی دانش­آموزان دختر مبتلا به اختلال یادگیری خاص دارای پرونده تشخیصی در مرکز اختلال یادگیری در شهر ساری در سال تحصیلی 1399-1398تشکیل دادند. از بین آن­ها تعداد 45 نفر به روش در دسترس انتخاب شدند و به روش تصادفی در سه گروه 15 نفره جایگزین شدند. برای گروه آزمایش اول پروتکل بازتوانی شناختی پاول (2017) برای کودکان اختلال یادگیری خاص در 8 جلسه ی 45 دقیقه ای، برای گروه آزمایش دوم پروتکل درمانی وستیبولار گانز (1997) با 8 جلسه 45 دقیقه ای انجام شد و برای گروه گواه هیچ مداخله­ای صورت نگرفت. ابزار مورد استفاده پرسشنامه ویژگی های عصب روان­شناختی کانرز فرم معلمان بود. داده­ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره با نرم افزار spss18 تحلیل شدند.
یافته ها: یافته‌ها نشان داد که بازتوانی شناختی و تحریکات وستیبولار بر ویژگی­های عصب روان­شناختی کودکان مبتلا به اختلال یادگیری خاص اثر دارند [001/0≥p]، اما درمان بازتوانی شناختی با میزان اثر 988/0 به نسبت میزان اثر 942/0 بدست آمده از گروه تحریکات وستیبولار اثربخش­تر است [001/0≥p].
نتیجه گیری: یافته‌های این پژوهش تاکیدی بر نقش بیشتر آموزش شناختی به نسبت آموزش حرکتی بر ویژگی­های عصب روانشناختی کودکان کودکان مبتلا به اختلال یادگیری خاص داشت که می‌تواند تلویحات کاربردی در زمینه بهبود ویژگی­های عصب روان شناختی به درمان­گران و مشاوران با استفاده از روش درمان بازتوانی شناختی ارایه دهد.