دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان(خوراسگان) ، i.sajjadian@khuisf.ac.ir
چکیده: (1657 مشاهده)
مقدمه: مراقبت از بیمار همیشه با علائم منفی همراه نیست، بلکه تجارب و احساسات مثبت مراقبان به دلیل توانایی کمکرسانی به دیگران بعد از ارائۀ خدمت به دیگران میتواند مراقب را به ادامۀ مراقبت باوجود پیامدهای منفیاش تشویق کند. بنابراین پژوهش حاضر باهدف مقایسه اثربخشی درمان ذهنآگاهی و طرحواره درمانی با درمان کارآمدی هیجانی بر رضایت از شفقت و احساس شایستگی در مراقبین بیماران مبتلابه دمانس انجام شد.
روش کار: پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش مراقبین بیماران مبتلابه دمانس مراجعهکننده به کلینکهای مغز و اعصاب شهر اصفهان در تابستان 1401 بودند. تعداد 45 نفر به روش هدفمند انتخاب و از طریق گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند (هر گروه 15 نفر). گروههای آزمایش تحت 8 جلسهی 90 دقیقهای درمان ذهنآگاهی و طرحواره و درمان کارآمدی هیجانی قرار گرفتند و در این مدت گروه کنترل درمانی دریافت نکرد. دادهها با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی استام و احساس شایستگی ورنویجداسن جمعآوری و با استفاده از تحلیل واریانس اندازههای مکرر در نرمافزار SPSS نسخه 23 تحلیل شدند.
یافتهها: نتایج نشان داد که هر دو مداخله موجب افزایش رضایت از شفقت و احساس شایستگی در مراقبین بیماران دمانس گردید و اثرات هر دو درمان در مرحله پیگیری نیز باقی ماند (05/0>p)؛ اما بین اثربخشی دو روش درمانی در این زمینه تفاوت معنیداری مشاهده نگردید (05/0
نتیجهگیری: با توجه به یافتههای پژوهش میتوان از درمان ذهنآگاهی و طرحواره درمانی و درمان کارآمدی هیجانی جهت بهبود رضایت از شفقت و احساس شایستگی مراقبین بیماران دمانس بهره گرفت.
Ramezani N, Sajjadian I, Manshaee G R, Barekatain M. Comparison of the Effectiveness of Mindfulness and Schema Therapy with Emotion Efficacy Therapy (EET) on Compassion Satisfaction and Sense of Competence in Caregiving Patients with Dementia. IJPN 2023; 11 (2) :99-111 URL: http://ijpn.ir/article-1-2177-fa.html
رمضانی ناهید، سجادیان ایلناز، منشئی غلامرضا، برکتین مجید. مقایسه اثربخشی ذهنآگاهی و طرحواره درمانی با درمان کارآمدی هیجانی بر رضایت از شفقت و احساس شایستگی در مراقبین بیماران مبتلا به دمانس. روان پرستاری. 1402; 11 (2) :99-111