|
مقایسه اثربخشی رواندرمانی پویشی کوتاه مدت تعدیل کننده اضطراب با طرحوارهدرمانی هیجانی بر نیرومندی من، هیجان ابراز شده و شفقت خود در افراد مبتلا به اضطراب سلامت
|
هلن مفتی زاده   ، الهام امیدی مقدم ، فرنوش خدابخش ، محمد علی گودرزی* ، معصومه فتحی ، طیبه سی سختی |
| استاد تمام گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران ، mohammadaligodarzi142@gmail.com |
|
|
چکیده: (62 مشاهده) |
مقدمه: افراد مبتلا به اضطراب سلامت عمدتا از ضعف در نیرومندی من، هیجانات ابراز نشده و کاهش شفقت به خود در رنج هستند. بر همین اساس هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی رواندرمانی پویشی کوتاهمدت تعدیلکننده اضطراب با طرحواره درمانی هیجانی بر نیرومندی من، هیجان ابراز شده و شفقت به خود افراد مبتلا به اضطراب سلامت بود.
روش کار: پژوهش حاضر نیمهتجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. کلیه افراد مبتلا به اضطراب سلامت مراجعه کننده به کلینیکهای روانشناسی و اعصاب و روان منطقه 5 تهران در بهار سال 1403 شمسی، جامعه این مطالعه را تشکیل میدادند. با استفاده از روش نمونهگیری داوطلبانه، 30 نفر از این افراد به عنوان نمونه وارد پژوهش شدند. این افراد به صورت تصادفی در سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) گمارده شدند. گروه آزمایش اول درمان روانپویشی فشرده و کوتاهمدت با رویکرد تعدیل کننده اضطراب بر مبنای نظریه روانپویشی مککالوگ (2003) را در 12 جلسه 70 دقیقهای و گروه آزمایش دوم پروتکل طرحوارهدرمانی هیجانی مبتنی بر کتاب طرحوارهدرمانی هیجانی لیهی (2018) را در 10 جلسه 2 ساعته دریافت کردند. آزمودنیها در هر سه گروه در ابتدا و انتهای پژوهش به پرسشنامه نیرومندی من مارکاستروم و همکاران (2007)، پرسشنامه هیجان ابراز شده کول و کازاریان (1988) و فرم کوتاه مقیاس شفقت بر خود ریس و همکاران (2011) پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل کوواریانس تک متغیره و آزمون تعقیبی برونفرونی استفاده شد. دادهها در سطح معنیداری 05/0 و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 28 تحلیل شدند.
یافتهها: تفاوت دو گروه آزمایش و گروه کنترل در میزان هر سه متغیر نیرومندی من (001/0p<)، هیجان ابراز شده (001/0p<) و شفقت به خود (001/0p<) در مرحله پسآزمون معنیدار بود. با این حال رواندرمانی پویشی کوتاه مدت تعدیل کننده اضطراب تاثیر بیشتری بر نیرومندی من (001/0p<) داشت و طرحوارهدرمانی هیجانی بر افزایش هیجان ابراز شده موثرتر بود (001/0p<). میان دو مداخله مذکور از نظر اثربخشی بر متغیر شفقت به خود تفاوت معناداری یافت نشد (05/0p>).
نتیجهگیری: به صورت کلی میتوان نتیجه گرفت که درمان روانپویشی کوتاه مدت تعدیل کننده اضطراب بر نیرومندی من افراد مبتلا به اضطراب سلامت موثرتر است و طرحوارهدرمانی هیجانی در افزایش هیجانات ابراز شده آنها تاثیر بیشتری دارد. در نهایت این دو درمان از نظر تاثیرگذاری بر شفقت به خود افراد مبتلا به اضطراب سلامت تفاوتی ندارند. |
|
| واژههای کلیدی: اضطراب سلامت، رواندرمانی پویشی کوتاه مدت تعدیل کننده اضطراب، شفقت خود، طرحوارهدرمانی هیجانی، نیرومندی من، هیجان ابراز شده. |
|
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1404/5/26 | پذیرش: 1404/9/10 | انتشار: 1404/9/10 | انتشار الکترونیک: 1404/9/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
