مقدمه: خشونت محلکار علیه پرستاران پدیده پیچیدهای است و عواملی زیادی در ایجاد آن نقش دارند. با این وجود تاکنون بیشتر دیدگاه پرستاران در رابطه با ابعاد مختلف این پدیده مورد بررسی قرار گرفته است. این مطالعه با هدف بررسی درک بیماران از ماهیت خشونت محلکار علیه پرستاران در مراکز آموزشی- درمانی تبریز انجام شد. روش: در این مطالعه توصیفی 384 بیمار بستری در بخشهای داخلی - جراحی مراکز آموزشی- درمانی تبریز در سال 1392 به روش تصادفی ساده برای شرکت در مطالعه انتخاب شدند. دادهها با استفاده از پرسشنامه تعدیل شده خشونت محلکار در محیطهای بهداشتی طراحی شده توسط سازمان جهانی بهداشت جمعآوری گردید. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرم افزار آماری spss v.13انجام گرفت. یافتهها: بیماران در طول مدت بستری خود 204 مورد خشونت محلکار را به ترتیب در انواع کلامی (2/66%)، فرهنگی (1/19%)، جنسی (8/9%) و فیزیکی (9/4%) گزارش نمودند. در کل، بیماران و همراهان آنها بیشترین گروه ایجاد کننده خشونت محلکار بودند. شایعترین عامل مرتبط با بروز خشونت محلکار علیه پرستاران برخورد نامناسب پرسنل بیمارستان با بیمار یا همراهان آنان بود. عمدهترین واکنش پرستاران به اعمال خشونت علیه آنان انجام ندادن هیچ کاری بود. نتیجهگیری: نتایج تایید کننده شیوع بالای خشونت محلکار علیه پرستاران ایرانی است. به نظر میرسد که ترکیبی از ارتقاء مهارتهای ارتباطی پرستاران، آموزش بیماران و پیگیری جدیتر موارد اعمال خشونت علیه پرستاران بتواند سبب کاهش موارد خشونت گردد