مقدمه: مراقبین خانوادگی از بیماران روانی از استرس‌های زیادی رنج می‌برند، سطح متوسط تا بالایی از ناتوانی را تجربه می-کنند و اغلب کمک‌های ناکافی حرفه‌ای از سوی تیم سلامت روان دریافت می‌کنند. عملکرد مؤثر این خانواده‌ها ممکن است تحت تأثیر فاکتورهای متعدد روانی-اجتماعی قرار گیرد. این مطالعه با هدف تعیین سلامت عمومی مراقبین خانوادگی بیماران روانی و بررسی ارتباط آن با حمایت اجتماعی از این مراقبین انجام گردید.

روش کار: در این مطالعه همبستگی 199 مراقب خانوادگی بیماران روانی مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی فرشچیان شهر همدان در سال 1395 با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های مشخصات جمعیت شناختی، حمایت اجتماعی فیلیبس و سلامت عمومی استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها با آمار توصیفی و آزمون همبستگی پیرسون انجام گرفت.

یافته‌ها: نتایج نشان داد حمایت اجتماعی در 7/ 45 درصد آزمودنی‌ها نامطلوب و سلامت عمومی در 9/89 درصد ضعیف بود. رابطه معناداری بین این دو متغیر وجود داشت (001/0 = P). بعد مداخلات دوستان نامطلوب‌تر از سایر ابعاد حمایت اجتماعی بود. بعد سلامت زندگی فردی ضعیف‌تر از سایر ابعاد سلامت عمومی بود. مداخلات حمایتی از ابعاد سلامت عمومی، بیشترین ارتباط را با حمایت اجتماعی داشت (001/0 = P).

نتیجه گیری: وضعیت سلامت عمومی مراقبین با حمایت اجتماعی ارتباط داشت. بنابراین تغییر سیاست گذاری‌ها با هدف افزایش حمایت اجتماعی به ویژه برای مراقبین بیماران روانی می‌تواند باعث ارتقاء سلامت و رفاه آنان گردد.