کارشناس ارشد گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند، خراسان جنوبی، ایران ، mahdiyehrakhshani@gmail.com
چکیده: (3607 مشاهده)
مقدمه: امروزه رشتههای مرتبط با پرستاری تأثیر بسیاری از سازههای روانشناختی را بر سلامت روانی و جسمی موردبررسی قرار دادهاند. این پژوهش با هدف بررسی نقش بدکارکردی های هیجانی- درونی سازی و بدکارکردی های رفتاری-برونی سازی مبتنی بر فرم بازسازیشده پرسشنامه شخصیتی چندوجهی مینهسوتا-2 (MMPI-2-RF) در خود فراروی و خود راهبری پرستاران انجام شد. روش کار: در یک مطالعه توصیفی –همبستگی، 339 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستانهای دولتی شهر بیرجند در سال 1398 به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به پرسشنامه شخصیت چندوجهی مینهسوتا-2- فرم بازسازیشده (2008)، مقیاس از خود فراروی بزرگسالان (2005) و خرده مقیاس خود راهبری پرسشنامه سرشت و منش (1994) پاسخ دادند. دادههای پژوهش با استفاده از نرمافزار آماری SPSS22 و به روش تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. یافتهها: نتایج نشان داد که بین بدکارکردی های هیجانی- درونی سازی و بدکارکردی های رفتاری-برونیسازی با خودفراروی و خودراهبری رابطه منفی و معنیدار وجود دارد (01/0p <) و بدکارکردی های هیجانی- درونی سازی و بدکارکردی های رفتاری-برونیسازی به ترتیب 25 درصد و 26 درصد واریانس خود فراروی (25/0 R Square =) و خود راهبری (26/0 R Square =) را تبیین میکنند. نتیجهگیری: یافتههای پژوهش نشاندهنده نقش بدکارکردی های هیجانی- درونی سازی و بدکارکردی های رفتاری-برونی سازی در خود فراروی و خود راهبری پرستاران بود؛ بنابراین در نظر گرفتن نقش این متغیرهای پیشبین توسط متخصصان و مؤسسات خدمات سلامت به هنگام استخدام، آموزش، کارورزی و بازآموزی حرفهای پرستاران ضروری به نظر میرسد.
Rakhshani fard M, Ahi Q, Dastjerdi R. The role of Emotional/Internalizing Dysfunction and Behavioral/Externalizing Dysfunction Based on the Minnesota Multiphasic Personality Inventory-2-Restructured Form in self-transcendence and Self-directiveness nurses. IJPN 2019; 7 (5) :19-27 URL: http://ijpn.ir/article-1-1435-fa.html
رخشانی مهدیه، آهی قاسم، دستجردی رضا. نقش بدکارکردی های هیجانی- درونی سازی و بدکارکردی های رفتاری-برونی سازی مبتنی بر فرم بازسازیشده پرسشنامه شخصیتی چندوجهی مینهسوتا-2 (MMPI-2-RF) در خود فراروی و خود راهبری پرستاران. روان پرستاری. 1398; 7 (5) :19-27