مقدمه: سندروم روده تحریک­ پذیر علاوه بر مشکلات جسمانی، می­ تواند فرایندهای شناختی، هیجانی و روان­شناختی بیماران را نیز متاثر سازد که ضروری است با بکارگیری درمان­ های روان­شناختی مناسب نسبت به کاهش این آسیب­ ها اقدام شود. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی ریتم ­درمانی بین­ فردی و اجتماعی بر کاهش  علائم، اضطراب درد و افسردگی اساسی در افراد مبتلا انجام گرفت.
روش­: طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش ­آزمون، پس آزمون و دوره پیگیری سه ماهه بود. از بین بیماران مراجعه­ کننده به دو کلینیک­ تخصصی شهر دزفول در سال 1403 تعداد  ۳0 بیمار مبتلا به سندرم روده تحریک­ پذیر به­ صورت تصادفی در گروه ریتم­ درمانی بین­فردی و اجتماعی و گروه کنترل جای گرفتند. گروه آزمایش به ­صورت گروهی طی دوازده جلسه (هر هفته دو جلسه 45 دقیقه ­ای) تحت ریتم­ درمانی قرار گرفتند. پرسشنامه ­های شدت علایم سندرم روده تحریک­پذیر (IBS-SSS)، نشانه­ های اضطراب درد و مقیاس افسردگی گلدبرگ در سه مرحله پیش ­آزمون، پس ­آزمون و دوره پیگیری توسط بیماران تکمیل شدند. داده­ ها با روش تحلیل واریانس اندازه ­گیری مکرر و با کمک نرم­ افزار SPSS-25 تحلیل شدند.
یافته­ ها: نتایج نشان داد در متغیرهای شدت علایم بیماری سندروم روده تحریک ­پذیر، اضطراب درد و افسردگی اساسی نمرات گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل کاهش معنی­ داری داشت (01/0>p) و تأثیر این طرح درمان تا مرحله پیگیری ادامه داشت.
نتیجه­ گیری:  ­درمان ریتم بین­ فردی و اجتماعی می­ تواند به عنوان یک مداخله جدید در کاهش علائم، اضطراب درد و افسردگی بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک ­پذیر موثر باشد. از این رو توجه به درمان­ های روان­شناختی برای مدیریت این بیماران ضروری است.