دانشگاه علوم پزشکی قزوین ، nurse.simakazemi@gmail.com
چکیده: (144 مشاهده)
مقدمه: پیروی از درمان یکی از مهمترین چالشهای سوءمصرفکنندگان مواد است که به عوامل مختلفی مرتبط است. یکی از عواملی که کمتر مورد توجه قرار گرفته، نقش حمایت خانواده در تبعیت از درمان در این گروه از افراد است. بنابراین، این مطالعه با هدف تعیین رابطهی بین تبعیت از درمان و حمایت خانواده در معتادان تحت درمان انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی- همبستگی به صورت مقطعی در سال 1400 در شهر تکاب ایران انجام شد. شرکت کنندگان 172 نفر از معتادان تحت درمان بودند که به مراکز ترک اعتیاد وابسته به سازمان بهزیستی مراجعه و به روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب شدند. دادهها با استفاده از پرسشنامههای دموگرافیک، پایبندی به درمان (MATQ) و حمایت اجتماعی مقیاس خانواده (PSS-Fa) گردآوری شد. سپس با استفاده از نرم افزار SPSS-22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل دادهها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. سطح معنی داری آماری (P≤0.01) تعیین گردید. یافتهها: در مجموع 172 سوءمصرفکنندهی مواد در این مطالعه شرکت کردند. 9/45 درصد از شرکت کنندگان در محدوده سنی 30 تا 40 سال و بیشتر آنها مرد (4/88 درصد) بودند. میانگین نمرات شرکتکنندگان در پایبندی به درمان و حمایت خانواده به ترتیب 31/72±52/19 و 38/13±16/4 بود. آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین تبعیت از درمان و ابعاد آن با حمایت خانواده همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد (P<0.001, r=0.759). نتیجهگیری: در این مطالعه، بین تبعیت از درمان با حمایت خانواده در معتادان تحت درمان، رابطهی مستقیم وجود دارد. تبعیت از درمان در سوءمصرفکنندگان مواد تحت درمان یک موضوع بهداشتی مهم مرتبط با حمایت خانواده است. به نظر میرسد شناسایی ابعاد مختلف حمایت خانواده در این گروه از افراد در قالب مطالعات کیفی و کمی میتواند کمککننده باشد.
Noughani F, Nikpeyma N, Nouri H, Kazemi S. Assessment of Adherence to Treatment and Its Relationship with Family Support in Addicts Under Treatment in Addiction Treatment Centers: A Cross-Sectional Study. IJPN 2025; 13 (2) URL: http://ijpn.ir/article-1-2528-fa.html
نوغانی فاطمه، نیک پیما نسرین، نوری هادی، کاظمی سیما. بررسی تبعیت از درمان و ارتباط آن با حمایت خانواده در معتادان تحت درمان در مراکز ترک اعتیاد: یک مطالعهی مقطعی. روان پرستاری. 1404; 13 (2)