|
تاثیر درمان مبتنی بر ذهنی سازی بر ناگویی هیجانی و تکانشگری در افراد مبتلا به اختلال خوردن
|
الهام محبوبی   ، تکتم امانعلی خانی* ، مریم شبرنگ مریدانی ، نفیسه یوسفی |
| واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. ، Toktamalikhany@gmail.com |
|
|
چکیده: (55 مشاهده) |
مقدمه: اختلال خوردن به عنوان یک بحران نوظهور سلامت عمومی، با الگوهای پایدار آسیبشناسی روانی ازجمله ناگویی هیجانی و تکانشگری ارتباط دارد. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر درمان مبتنی بر ذهنیسازی بر ناگویی هیجانی و تکانشگری در افراد مبتلا به اختلال خوردن انجام شد.
روش کار: مطالعه حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون – پسآزمون همراه با گروه کنترل بود. از بین همه افراد مبتلا به اختلال خوردن مراجعه‌کننده به کلینیکها و مراکز مشاوره شهر تهران در سال 1404، 30 نفر به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گروه کنترل (15 نفره) جایگزین شدند. گروه آزمایش 20 جلسه درمان مبتنی بر ذهنیسازی دریافت کردند، اما گروه کنترل مداخله خاصی دریافت نکردند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از: آزمون نگرش خوردن، مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو و پرسشنامه تکانشگری بارت. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری در فضای نرم افزار SPSS-26 تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج حاکی از تاثیر معنادار درمان مبتنی بر ذهنیسازی در کاهش ناگویی هیجانی و تکانشگری در افراد مبتلا به اختلال خوردن در مرحله پسآزمون است (05/0>P).
نتیجه گیری: یافتهها نشان داد که درمان مبتنی بر ذهنیسازی با اثرگذاری بر مکانیسمهای زیربنایی هیجانی، به کاهش ناگویی هیجانی و تکانشگری در افراد مبتلا به اختلال خوردن منجر میشود؛ رویکردی که میتواند چشماندازهای نوینی در حوزه مداخلات بالینی این اختلال فراهم سازد. بنابراین، این نتایج اهمیت به‌کارگیری این رویکرد را به‌عنوان مداخله‌ای کارآمد در مدیریت و درمان اختلال خوردن برجسته می‌سازد.
|
|
| واژه‌های کلیدی: اختلال خوردن، تکانشگری، درمان مبتنی بر ذهنی سازی، ناگویی هیجانی. |
|
|
|
نوع مطالعه: كاربردي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1404/5/6 | پذیرش: 1404/7/10 | انتشار: 1404/7/10 | انتشار الکترونیک: 1404/7/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
